Anita heeft een schildklierziekte. En ze heeft een bindweefsel-ziekte.

Bindweefsel zit door je hele lijf. Het zorgt ervoor dat botten en gewrichten op hun plek blijven zitten. En dat de huid vast zit aan de laag die eronder zit. En dat tanden blijven zitten. Bij Anita zit dat los, omdat ze steeds minder bindweefsel heeft. Haar ziektes zorgen voor veel pijn. En ze is erg moe. Daarbij hoort Anita slecht.

Anita heeft geleerd om gelukkig te zijn, ondanks de pijn iedere dag. Dat ze steeds zo moe is, bepaalt haar leven veel meer dan de pijn. Hierdoor moet ze keuzes maken in wat ze op een dag doet. Sommige dingen moet ze laten. Terwijl dat ze dat eigenlijk liever niet wil. Ze moet haar energie goed verdelen. Mensen merken aan Anita niet, dat ze slecht hoort. Dit zorgt wel eens voor onbegrip, of mensen maken grapjes over haar.

Anita geeft les aan volwassenen. Zij doet dat op een school. Om haar werk te kunnen doen, is het nodig dat de school rekening houdt met haar. Met het rooster. Zodat Anita korte dagen maakt. En met apparaten zodat Anita de leerlingen goed kan verstaan.

Wat zegt het VN Verdrag hierover

Docenten en leerlingen van scholen zijn heel verschillend. Gemeenten zorgen ervoor dat scholen zo ingericht zijn, dat iedereen het gebouw zo goed mogelijk kan gebruiken. Ook mensen die slecht horen. Of slecht zien. Of niet kunnen lopen. Maar het gaat niet alleen om het gebouw.

Een lesprogramma volgen, of les geven is voor sommige mensen lastig. Bijvoorbeeld doordat ze weinig energie hebben door pijn. Of omdat ze slecht horen. Het is belangrijk dat school daar rekening mee houdt. En dat het normaal is om daar passende oplossingen voor te vinden. Normaal voor alle leraren. En normaal voor alle leerlingen. Iedereen is nou eenmaal anders.
Lees hier meer over het VN verdrag.

Wat kun jij doen?

Er zijn verschillende dingen die je kunt doen. Kies hieronder een van de onderwerpen om erachter te komen hoe jij kan bijdragen aan de toegankelijkheid van Maastricht!